Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

Το δικό μας παραμύθι

Εμείς οι μαθητές του Α3 του 3ου Γυμνασίου Θεσσαλονίκης, αφού διαβάσαμε το λαϊκό παραμύθι "Το πιο γλυκό ψωμί", γράψαμε ομαδικά το δικό μας παραμύθι. Διαβάστε το: 

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας μικρός ποντικός. Μια μέρα πήγε στο δάσος κι εκεί έψαχνε φαΐ, για να φάει. Δε βρήκε φαΐ και χάθηκε. Άρχισε να κλαίει μέχρι που εμφανίστηκε η καλή νεράιδα. Ρώτησε τότε το ποντίκι “Γιατί κλαις, ποντικάκι μου;” Τότε το ποντίκι απάντησε: “Κλαίω, γιατί χάθηκα και θέλω να πάω σπίτι μου να φάω.” Απάντησε τότε η καλή νεράιδα: “Θα σε βοηθήσω εγώ, μην ανησυχείς.” “Πώς θα με βοηθήσεις, καλή μου νεράιδα;” “Για να πας στο σπίτι σου, πρέπει να πιεις ένα φίλτρο.” “Και πού θα το βρω αυτό το φίλτρο;” ρώτησε ο ποντικός. “Θα βρεις το ροζ λουλούδι και τη μπλε περικεφαλαία του ακέφαλου καβαλάρη.” Αυτά είπε η καλή νεράιδα και χάθηκε όπως είχε εμφανιστεί.

Ο ποντικός άρχισε να ψάχνει το ροζ λουλούδι και τη μπλε περικεφαλαία. Εκεί που το έψαχνε μυρίστηκε λίγο τυράκι. Ακολούθησε τη μυρωδιά και ήρθε μια κουκουβάγια και τον  ρώτησε: “Τι ψάχνεις;” Ο ποντικός απάντησε ότι ψάχνει  να βρει το ροζ λουλούδι και την μπλε περικεφαλαία του ακέφαλου καβαλάρη. “Θα σε βοηθήσω εγώ να τα βρεις. Θα σε πάρω να πετάξουμε μαζί και θα σε πάω εκεί που βρίσκεται το ροζ λουλούδι, γιατί εγώ μόνο αυτό ξέρω”, είπε η κουκουβάγια. Το ποντίκι ευχαρίστησε την κουκουβάγια που προσφέρθηκε να το πάει στο ροζ λουλούδι. Ανέβηκε στην πλάτη της κουκουβάγιας και άρχισαν να πετάνε. Έφτασαν, λοιπόν, στο ροζ λουλούδι. Ξαφνικά ο ποντικός είδε έναν γάτο που άρχισε να τον  κυνηγάει. Έτσι πως έτρεχε ο ποντικός έπεσε σε μια λίμνη. Είδε έναν κροκόδειλο που τον ανέβασε στην πλάτη του και τον έβγαλε στη στεριά. Έτσι όπως βγήκε στη στεριά είδε έναν σκύλο και τον παρακάλεσε να κυνηγήσει το γάτο. Έτσι κι έγινε. Στη συνέχεια το ποντίκι έκοψε το ροζ λουλούδι, ευχαρίστησε το σκύλο και του ζήτησε να τον βοηθήσει να βρει και την περικεφαλαία. Τα δύο ζώα ξεκίνησαν να περπατάνε. Περπατούσαν περπατούσαν ώσπου μια στιγμή βρήκανε ένα πουλάκι. Το ρώτησαν μήπως ξέρει πού μπορεί να βρίσκεται η περικεφαλαία του ακέφαλου καβαλάρη.  Το πουλάκι απάντησε ότι δεν ήξερε πού είναι, αλλά είχε μια ιδέα. Και το πουλί έδειξε μια σπηλιά. Μόλις μπήκαν είδαν τον ακέφαλο καβαλάρη με την περικεφαλαία. Το ποντίκι πλησίασε μαζί με το πουλάκι, το σκύλο και την κουκουβάγια, και ζήτησαν από τον καβαλάρη να τους δώσει την περικεφαλαία. Αλλά αυτός δεν τους την έδινε κι έπρεπε να σκεφτούν έναν άλλο τρόπο για να πάρουν την περικεφαλαία, ώσπου ήρθε η μητέρα φύση. Η μητέρα φύση έκανε μαγικά στον ακέφαλο καβαλάρη, κι έτσι η περικεφαλαία πέρασε στα χέρια του μικρού ποντικού. 

Το παραμύθι μας, βέβαια, δεν είναι τελειωμένο, κι ίσως να μην σας αρέσει. Όμως, αυτό μόνο προλάβαμε να γράψουμε. Σε λίγες μέρες θα δείτε διάφορες παραλλαγές που θα γράψουμε.





3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο, παιδιά! Να συνεχίσετε την ωραία προσπάθεια που ξεκινήσατε

Ανώνυμος είπε...

Μράβο παιδιά! Το παραμύθι είναι γεμάτο ζωντάνια και δράση, στοιχεία που χαρακτηρίζουν κάθε λαϊκή δημιουργία. Καλή συνέχεια!

Ανώνυμος είπε...

ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΙΔΙΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΤΕ ΕΤΣΙ