Η ιστορία της μικρής Αννούλας

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Αννούλα. Αυτό το κοριτσάκι δεν είχε καλούς γονείς. Τη χτυπούσαν, τη φώναζαν, τη μάλωναν. Μια μέρα η Αννούλα έφαγε πολύ ξύλο από τον μπαμπά της επειδή του πρότεινε να πάει στο σχολείο, γιατί της άρεσε πάρα πολύ. Όπως καταλαβαίνετε ο πατέρας της αρνήθηκε και από οικονομικό λόγο αλλά και από κακία, να μη γίνει το παιδί καλύτερο από κείνον. Έτσι, το κορίτσι μετά από το ξύλο που έφαγε, έφυγε από το σπίτι και χάθηκε στους δρόμους της Αθήνας.
Μια από τις πολλές μέρες που ήταν εξαφανισμένη και χαμένη στο δάσος την είδε μια κυρία και τη ρώτησε "γιατί κλαις;" και το κοριτσάκι είπε όλα αυτά που την κάναν να κλαίει. Αυτή η καλή κυρία, επειδή τη λυπήθηκε, την πήρε σπίτι της και περνούσαν μαζί πολύ καλά, ώσπου κάποια μέρα, μετά από συζήτηση αποφάσισε να την υιοθετήσει. Η Αννούλα δέχτηκε. Το είπαν και στους πραγματικούς γονείς της Αννούλας, που με τη σειρά τους συμφώνησαν κι αυτοί.
Από τότε ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.