Ιστορία μιας φώκιας, η εκδοχή της Ανθούλας Μουρατίδου

Ο ψαράς είχε νεύρα, γιατί δεν έβρισκε πολύ καλή ψαριά και έτσι τα ψάρια που έβγαζαν τα έδιναν στη φώκια. Η γυναίκα του ψαρά νευρίασε αρκετά με τη φώκια, γιατί της έδιναν τα ψάρια και δεν είχαν να φάνε τα παιδιά της. Έτσι, η γυναίκα του ψαρά παρακάλεσε τον άντρα της να αφήσουν τη φώκια. Ο ψαράς την πήρε και την άφησε στα ανοιχτά της θάλασσας. Όταν όμως γύρισε στο σπίτι του, την είδε να κάθεται κοντά στη φωτιά.

Μετά από λίγες μέρες ξανοίχτηκε πιο βαθιά. Καθώς πήγε να τη ρίξει στο νερό, η φώκια γαντζώθηκε με αποτέλεσμα ο ψαράς να της σπάσει το πτερύγιο. Ο ψαράς έφυγε και το βράδυ άκουσε κάτι φωνές. Βγήκε για να δει τι γίνεται και τότε βλέπει τη φώκια με υψωμένο το πτερύγιο να ουρλιάζει. Έτσι, την πήρε μέσα και από τότε δεν ξανασκέφτηκε να τη διώξει. Άλλωστε η ψαριά πήγαινε πολύ καλύτερα. Η φώκια, όμως, κράτησε μούτρα για λίγο καιρό στη γυναίκα του ψαρά.